کد مطلب:33462 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:24

گنجینه پرسمان » اعتقادات

مرحوم «علي بن عيسي اربلي» در مورد عدم تناقض طلب مغفرت امام هفتم و عصمت او چه ميگويد؟

او مينويسد: امام هفتم، دعايي دارد كه آن را هنگام سجده شكر ميخوانده و در آن اقرار به انواع گناه كرده و از خدا پوزش خواسته است.
من هنگامي كه آن دعا را ديدم در فهم معناي آن، زياد فكر كردم و با خود گفتم چگونه از كسي كه شيعه، عقيده به عصمت او دارد اينگونه كلماتي كه اقرار به انواع گناهان است صادر ميشود؟ هر چه فكر كردم، فكرم به جايي نرسيد تا روزي فرصتي دست داد و با «رضي الدين ابي الحسن علي بن موسي بن طاووس» در يك جا بوديم، اين مشكل را از او پرسيدم او فرمود: «مويد الدين علقمي وزير»، همين سؤال را چندي پيش از من كرد، و من در جواب او گفتم، اين نوع دعاها براي تعليم مردم بوده است».
من بعد از اين پاسخ، كمي فكر كردم و با خود گفتم آخر، اين دعا را حضرت موسي بن جعفر(ع) در سجدههاي نيمه شب خود ميخواند و در آن ساعتها كسي كنارش نبوده تا منظورش تعليم آنها باشد؟
مدٌتي از اين واقعه گذشت، روزي «مؤيد الدين محمد بن علقمي وزير» همين سؤال را از من كرد، و من همان پاسخ اوٌل و ايرادي را كه به آن داشتم، به او گفتم، آنگاه اضافه كردم كه شايد معناي صحيح اين دعا جز اين نباشد كه حضرت آن را از باب تواضع و فروتني نسبت به پروردگار عرضه داشته است.
بيان «ابن طاووس» مشكل من را حل نكرد و اين عقده همچنان در دلم ماند، تا معظم له دار فاني را بدرود گفت، پس از گذشت روزگار درازي از توجهات امام موسي بن جعفر(ع) مشكلم حل شد، و پاسخ صحيح آن را يافتم كه اينك براي شما مينويسم:
«اوقات پيامبران و ائمه(ع) مشغول به ذكر خدا است، و دلهاي آنها بسته به جهان بالا است، آنها هميشه، همچنانكه معصوم فرموده است: خدا را آنچنان عبادت كن مثل اينكه تو او را ميبيني، كه اگر تو او را نبيني، او تو را ميبيند، مراقب اين حقيقتند. آنها هميشه متوجه او و به تمام معني رو به سوي او دارند، كه هرگاه لحظهاي از اين حالت غافل شوند، و كارهاي مباحي از قبيل خوردن و آشاميدن، آنها را از اين حالت توجه باز دارد آنها همين مقدار غفلت را براي خود گناه و خطا ميدانند، و از خدا طلب آمرزش مينمايند. و گفته پيامبر اسلام(ص) كه فرمود: «إِنٌَهُ لَيُغانُ عَلي قَلْبي وَ إِنٌي أَسْتَغْفِرُ بِالنٌَهارِ سَبْعينَمَرٌَةً» و جمله معروف «حَسَناتُ الأَبْرارِ سَيٌِئاتُ الْمُقَرٌَبينَ» و نظاير اينها اشاره به همين واقعيت است كه ما توضيح داديم». (كشف الغمه 3/42)

---

منشور جاويد ج 7
آية الله جعفر سبحاني